CHOROBY UKŁADU ŻÓŁCIOWEGO CZĘŚĆ SZCZEGÓŁOWA Nauka o chorobach pęcherzyka żółciowego i przewodów żółciowych poczyniła w ostatnich paru dziesiątkach lat duże postępy. Obok znanych już przedtem chorób organicznych układu żółciowego rozbudowano naukę o jego zaburzeniach czynnościowych oraz wyjaśniono, że w powstaniu jego chorób odgrywają rolę nie tylko zarazki chorobotwórcze i czynniki mechaniczne, ale i zmiany humoralne w postaci zakłóconej przemiany materii, a także czynniki czynnościowe. W dalszym rozwoju stwierdzono, że wszystkie te wpływy często zazębiają się z sobą w różny sposób i wiodą do powstania stanów chorobowych, objawiających się nieraz tym samym obrazem klinicznym pomimo różnorodności podłoża anatomicznego. I tak np. typowy obraz kolki żółciowej może być wyrazem nie tylko kamicy żółciowej, ale i zapalenia pęcherzyka żółciowego oraz stanu dyskinetycznego w zakresie pozawątrobowych dróg żółciowych, nie powikłanego zmianami anatomicznymi. Toteż nie bez podstawy niektórzy klinicyści, zwłaszcza Bergmann, łączą obecnie choroby układu żółciowego, z wyjątkiem nowotworów i wad rozwojowych, w jedną jednostkę chorobową, której nadają miano cholecystopathia. Nazwa ta obejmuje zatem zapalenia i zaburzenia czynnościowe układu żółciowego oraz kamicę żółciową, świadcząc o ich wspólności patogenetycznej i klinicznej. Niemniej ze stanowiska praktycznego jest nadal pożądane utrzymać dotychczasowy podział chorób organicznych układu żółciowego, w wielu bowiem przypadkach dokładne badanie kliniczne z zastosowaniem nowoczesnych metod umożliwia bliższe określenie, z jaką zmianą anatomiczną mamy w danym przypadku do czynienia. Obok dokładnego określenia choroby organicznej ze stanowiska praktycznego doniosłą jest sprawą także dążność do określenia zaburzeń czynnościowych. [podobne: fizjoterapia w ginekologii i położnictwie, darmowe leki dla 75 latków, rehabilitacja dziecięca ]
1 miesiąc ago
302 words